Digital Detox ส่งท้ายปี: วิธีพักสมองจากการไถฟีด เพื่อความสงบใจ
ของขวัญปีใหม่ที่ดีที่สุดอาจไม่ใช่ของชิ้นใหญ่ แต่คือการได้ "ความสงบใจ" กลับคืนมา ลอง Unplug จากโลกออนไลน์ แล้ว Connect กับตัวเองดูสักครั้งมั้ย
JOMO (Joy of Missing Out): ศิลปะการมีความสุขกับการ 'พลาด' ปาร์ตี้
ในโลกที่เสียงดนตรีดังเกินไป การอนุญาตให้ตัวเองได้ยินเสียงหัวใจในความเงียบ คือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนแบกโลก
ทำไมเราถึงรู้สึก 'ตามหลังเพื่อน' เสมอในเดือนธันวาคม?
เคยไหมที่รู้สึกว่าปีนี้มีแต่เรื่อง "พังๆ" บทความนี้จะชวนคุณมองความพังทลายด้วยมุมมองใหม่ ด้วยปรัชญา Kintsugi เพื่อให้เราได้ประกอบร่างใหม่ที่งดงามกว่าเดิม
จดหมายถึงตัวเองในปีนี้: ขอบคุณนะที่พังทลาย... เพื่อให้เราได้ประกอบร่างใหม่ที่งดงามกว่าเดิม
โลกหมุนเร็วและคาดหวังความสมบูรณ์แบบจนเราอาจมองว่ารอยร้าวคือความพ่ายแพ้ บทความนี้ชวนเราเขียนจดหมายขอบคุณตัวเองที่กล้าพังทลายเพื่อประกอบร่างใหม่ที่งดงามกว่าเดิมด้วยปรัชญา Kintsugi
แค่รู้ก็เบาลง: 3 เทคนิคทางจิตวิทยา ช่วยวางถุงทรายในหัวลงก่อนเข้านอน
เคยไหมที่หัวเหมือนมี "ถุงทราย" หนักๆ วางทับอยู่จนสมองไม่ยอมหยุดคิดถึงเรื่องงาน ความกังวล หรือความผิดพลาดในอดีต? นี่ไม่ใช่ความผิดของเรา แต่มันคือปรากฏการณ์ Mental Clutter ที่สะสมมาทั้งวัน บทความนี้จะมอบ 3 เทคนิคทางจิตวิทยาที่พิสูจน์แล้ว ให้เราได้นำไปใช้เป็น "พิธีกรรมก่อนนอน" เพื่อบอกสมองว่า "จบแล้วนะ... พักได้แล้ว" แค่ทำตามง่ายๆ ก่อนเข้านอน รับรองว่าเราจะได้คืนเวลานอนกลับคืนมา และตื่นเช้ามาด้วยใจที่เบาและปลอดโปร่งกว่าเดิม
นอนแผ่หลา: กลยุทธ์พักใจเมื่อหมดไฟ ให้ปีกงอกใหม่ไม่รู้สึกผิด
ในช่วงชีวิตที่เราเหนื่อยล้าจนไฟมอด หรือรู้สึกว่าชีวิตไม่เป็นไปตามแผนเลย สัญชาตญาณจะบอกให้เรา 'สู้ต่อ' แต่จะมีสักกี่ครั้งที่เรา 'อนุญาต' ให้ตัวเองล้มลงไปนอนแผ่หลากลางพื้นได้บ้าง บทความนี้ชวนมาทลายความเชื่อผิดๆ ที่ว่า 'การพักผ่อนคือความขี้เกียจ' และเปลี่ยนให้มันเป็น 'กลยุทธ์การฟื้นฟูระดับลึก' ที่สมองของเราต้องการ ให้คุณได้พักใจอย่างแท้จริง
ยอมแพ้แต่ไม่แพ้: ศิลปะการวางมือในวันที่เหนื่อยล้าเพื่อชัยชนะที่แท้จริง | ที่พักใจ
สำหรับ Silent Carrier ที่แบกความสมบูรณ์แบบจนหลังแอ่น บทความนี้จะชวนคุณมาสำรวจว่าการยอมแพ้ในบางเรื่อง อาจเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหัวใจ ที่จะช่วยให้คุณได้พักใจอย่างแท้จริง
เหนื่อยไหมที่ต้องเก่งตลอดเวลา? ทำไมเราถึงกลัว 'ความล้มเหลว' มากกว่า 'ความเจ็บปวด'
มีใครเคยรู้สึกไหมว่าทุกเช้าคือการเริ่มต้นการวิ่งครั้งใหม่อีกครั้ง การวิ่งที่ไม่มีเส้นชัยที่ชัดเจนแต่มีแรงกดดันมหาศาลอยู่ข้างหลังว่า 'ถ้าเราหยุดวิ่งเมื่อไหร่ คนอื่นจะรู้ว่าเราไม่ได้เก่งจริง' เราอยากบอกว่าความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการต้องสมบูรณ์แบบอยู่ตลอดเวลามันเป็นเรื่องจริงและสมเหตุสมผลมากๆ มันไม่ใช่ความอ่อนแอเลยแม้แต่น้อย